1. به نام خداوندگار قلم
  3. غزل بیست و پنجم از مجموعه‌ی غزل ممیزی به قلم منوچهر ابراهیمی احمد آباد 🍂 
  6. حبس کردم در گلوی خود صدای مُرده را 
  7. تا کسی هرگز نفهمد ماجرای مُرده را
  9. خانه‌ای ویرانه‌ام در اختیار سایه‌ها 
  10. چشم امیدی ندارم این بنای مرده را
  11.  
  12. یک‌نفر پیدا نشد تا در به رویم وا کند 
  13. یا بگیرد از هوایم این هوای مُرده را
  15. در دلِ طوفان ندارم هیچ امید ساحلی 
  16. می‌بَرَم با خویش وقتی ناخدای مُرده را
  18. مستجاب‌الدّعوه وقتی نیستی زاهد! بیا 
  19. ازسرِ دوشت بیانداز این عبای مُرده را
  21. فکر کن پیغمبری باشی میانِ مارها
  22. با چه‌امّیدی می‌اندازی عصای مرده را؟
  24. منوچهر ابراهیمی احمد‌آباد 
  25.  

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *