به نام خداوندگار قلم
غزل بیست و نهم از مجموعه غزل ممیزی به قلم آقای منوچهر ابراهیمی
این روزها از این” منِ” سرخورده غافلم
غیر از سکوت حادثهای نیست حاصلم
تنها جوان شاعر شهرم که مدتیست
در مُردهشورخانهی این حومه شاغلم
چون نامهای که هیچ نشانی نداشتهست
خوردهست روی سینه چنین مُهر باطلم
سر درگُمِ همیشگیِ شهر سایهها
من بی تو سالهاست در این کوچهها ولم
تنها دلم خوش است به اینکه نهنگها
سر میزنند گاه به شنهای ساحلم
هرگز نمیگرفت دلم پشت میلهها
آیینه میگذاشت اگر در مقابلم
منوچهر ابراهیمی